Luna Fokke (22) kreeg deze zomer te horen dat ze voor het eerst deel uitmaakte van de selectie van het EK hockey in Mönchengladbach. Eind vorige maand werden de Nederlandse hockeysters in Duitsland voor de twaalfde keer Europees kampioen. Vorig jaar werd Luna nog wereldkampioen met Jong Oranje in Zuid-Afrika. Komend seizoen speelt ze weer bij Kampong. We vroegen haar hoe ze het EK heeft beleefd.
Was dit EK anders dan het WK met Jong Oranje?
“Ja, want dit voelde ‘voor het echie’, ook al was het met Jong Oranje ook heel bijzonder. Nu was het bij het grote Oranje. Het was een heel mooi stadion en alles was goed geregeld. En je staat wel gewoon tegen de beste spelers van Europa te hockeyen. Dat was heel vet. Aan het begin van het toernooi vond ik het heel spannend. De eerste wedstrijd was ik echt zenuwachtig. Ik was bang dat ik iets stoms zou doen. Dat werd gedurende de wedstrijd wel minder, maar ik was wel gewoon heel zenuwachtig. Dat heb ik maar geaccepteerd. Daarna was het alleen maar genieten en heel leuk om daar te staan. Ik stond er uiteindelijk voor een reden, anders was ik niet geselecteerd. Dus je hoeft niet aan jezelf te twijfelen als je daar staat. Dat heeft helemaal geen zin.”
Je traint sinds eind vorig jaar mee met Oranje. Hoe was dat aan het begin?
“Ik mocht toen mee naar de Pro League in Argentinië. Van de vier wedstrijden mocht ik er één spelen. Ik merkte aan alles dat ik nog zenuwachtig was. De trainingen waren nog moeilijk, het niveau was gewoon een stapje hoger. De stap van Jong Oranje naar Oranje vind ik best groot. Het was aan het begin even landen. Dat lukte steeds meer en hoe meer wedstrijden we speelden, hoe beter het ging. Ik kreeg er steeds meer vertrouwen in. Ik ben gewoon gaan spelen zonder te denken dat het EK eraan kwam. Dat gaf heel veel vrijheid.”
Had je verwacht dat je bij de selectie zou zitten?
“Ik had afgelopen winter echt niet verwacht dat dit een optie zou zijn. Het ging in een stroomversnelling sinds de winter. Ik hockeyde steeds beter bij Oranje en speelde meer. Daardoor denk je wel: ‘Ik maak misschien kans’. Maar dan alsnog is het een verrassing. Bij Kampong krijg ik veel vertrouwen en veel speeltijd. Dat had onze bondscoach, Paul van Ass, ook gezien. Bij Oranje heb ik natuurlijk een andere rol en positie dan bij Kampong, maar uiteindelijk is hockey hockey en moet ik doen waar ik goed in ben.”
Hoe blik je nu terug op het EK?
“Ik denk dat ik vooral heel trots mag zijn op mezelf dat ik op het EK heb gestaan. Voor iemand die nog best jong is en kort bij het team zit, heb ik het ook echt wel goed gedaan. Ik kijk er tot nu toe met heel veel plezier op terug. Het moet wel allemaal nog een beetje landen.”
En hoe gaat het bij Kampong?
“Ik heb weer voor één jaar getekend, maar ik ben wel van plan om langer te blijven. Ik ben heel benieuwd naar komend seizoen. Er zijn veel jonge nieuwe meiden en we hebben Kai de Jager als nieuwe coach. Ik heb zin in de komende tijd en zin om me aan te sluiten bij waar zij al mee bezig waren. Dat komt wel goed. Ik ken de meesten al een tijdje.”
Wie is jouw favoriete Utrechter?
“Dat is onze teammanager Mariëlle de Vuijst-Hoogendoorn. Zij is Chef Kabinet bij de gemeente, maar dus ook onze manager. Zij is sinds ik hier ben komen wonen mijn tweede mama. In mijn eerste jaar ben ik nog heen en weer gereden en heb ik af en toe ook bij haar geslapen. We gaan altijd samen een ijsje halen bij Roberto’s. Dat is mijn favoriete plek in Utrecht.”
Wat is je lievelingswinkel in Utrecht?
“Ik ben de laatste tijd vaak te vinden bij Pipo’s, omdat ik sinds kort ben begonnen met haken. Door alle trainingen voor het EK deze zomer, het niet echt lekkere weer en mijn huisgenoten die weg waren. Ik was best wel moe, maar ik kan niet heel goed stilzitten. Ik wilde iets doen tijdens het stilzitten en toen ben ik tasjes gaan haken. Ik heb het ook alle meiden van Oranje aangeleerd op het EK.”
Hoe ziet jouw favoriete weekend eruit in Utrecht?
“Op vrijdagavond hebben we altijd training. Daarna blijven we met zijn allen hangen op de club en spelen we spelletjes. Zaterdagochtend doe ik het liefst lekker rustig aan en bak ik misschien wel bananenpannenkoekjes. Als er gestudeerd moet worden, doe ik dat dan ook. ’s Middags een stukje wandelen richting de stad en onderweg een koffietje en kaneelbroodje halen. Dat is wel de favoriet van mij en mijn huisgenoten. Ook zij hockeyen allebei. District op de Jan van Scorelstraat is onze favoriete plek voor een kaneelbroodje. Daar heten ze kaneelknopen. En verder een lekkere pasta maken en zondag klaarmaken voor de wedstrijd. Om daarna uitgeteld op de bank te ploffen.”
Utrecht is…
“…veelvoudig.”
